De meeste pesto’s in potjes zijn gemaakt met alleen zonnebloem- of andere plantaardige olie en met noten in plaats van pijnboompitten. Niet fair en niet jammie volgens ons, tenzij je de saus dan een andere naam geeft

De klassieker van de twee pesto’s: van basilicum, pijnboompitjes en een mix van zonnebloem- èn extra vergine olijfolie.
Daarom kiezen wij bewust voor deze ingrediënten, om met recht de naam “pesto” op het potje te kunnen zetten en omdat pesto naar pesto hoort te smaken, ruiken en als pesto hoort te voelen. De geschiedenis van pesto brengt je naar Genova, in het Noord-Italiaanse Ligurië, waar men de traditionele “pesto Genovese” maakt door in een vijzel basilicum en pijnboompitten te vermalen met olijfolie.
Afhankelijk van de regio wordt harde Parmezaanse kaas of schapenkaas toegevoegd om het mengsel hartiger (zouter) en voller te maken en te binden.
De naam “pesto” is afgeleid van het Italiaanse “ mortiario e pestello:” vijzel en stamper.

Pesto gebruik je op een stukje vers brood, op toast, crostini en bruschette, al dan niet met gegrilde of verse groenten of kaas, vlees of vis.
Een supersnel en jammie pastagerecht maak je door beetgare pasta te vermengen met een flinke lepel pesto en wat extra olijfolie en enkele druppels citroensap.
En daar kan de liefhebber uiteraard wat Parmezaanse kaas over raspen! Pesto is overigens ook een heerlijke smaakmaker in dressings en als vulling van vis-, gevogelte- en vleesgerechten.